Ι.Μανομενίδης – Ένας «ιπτάμενος» οικολόγος, για τον δήμο Θεσσαλονίκης
Η συνέντευξη παραχωρήθηκε στον
Είναι απόστρατος της Πολεμικής Αεροπορίας, με σπουδές που θα ζήλευαν πολλοί. Προπτυχιακές και μεταπτυχιακές στο ΑΠΘ στα οικονομικά, αλλά και νομική μετά την αποστρατεία του, ενώ έχει κάνει και μεταπτυχιακό σε Defence Logistics στην Αγγλία.
Μετά την αποστρατεία του ασχολήθηκε με το ΚΕΘΕΑ, είναι μέλος της Naftha (Nazi Free Thessaloniki Assembly) ως νομικός για την υποστήριξη θυμάτων ρατσιστικής βίας και φυσικά ασχολείται ενεργά με την οικολογία.
Ο λόγος για τον Ιωάννη Μανομενίδη, υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο Θεσσαλονίκης με την Οικολογία-Αλληλεγγύη και τον Μιχάλη Τρεμόπουλο.
Ο κ.Μανομενίδης, αδελφός του Νίκου Μανομενίδη που είναι από τους πιο έμπειρους επιχειρηματίες στον χώρο του real estate στη Θεσσαλονίκη, αναπτύσσει μέσα από τη συνέντευξη του στο Grtimes.gr, το όραμα του για μια «Πράσινη» πόλη, μιλάει για ένα από τα σοβαρότερα θέματα που απασχολούν τον δήμο, αυτό της διαχείρισης των απορριμμάτων, συνδέει την οικονομία και την οικολογία και τάσσεται υπέρ της δημιουργίας τραμ στη Θεσσαλονίκη.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Γιατί κατεβαίνετε ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές;
Κατεβαίνω υποψήφιος με τον συνδυασμό της Οικολογίας – Αλληλεγγύης, γιατί υπάρχουν σημαντικά ζητήματα που είναι αρμοδιότητας του δήμου και πιστεύω πως αυτή τη στιγμή, το μείζον είναι το ζήτημα της καύσης των σκουπιδιών. Έχει αποτύχει ο δήμος Θεσσαλονίκης, αλλά και όλοι οι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος στην ανακύκλωση.
Η Οικολογία – Αλληλεγγύη, ασχολείται εδώ και 30 χρόνια με το ζήτημα της ανακύκλωσης και αυτή έβαλε το θέμα στα σχολεία, ως Περιβαλλοντική Εκπαίδευση με τον Μιχάλη Τρεμόπουλο και τον Αλέκο Γεωργόπουλο που είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο. Και παρότι θέσαμε από τότε το θέμα και ως κοινωνικός φορέας και ως πολιτικός, ακόμη είμαστε στο 15%, όταν ο ευρωπαϊκός στόχος για του χρόνου είναι το 50% και όταν άλλες χώρες, όπως πχ η Σουηδία, φτάνουν σε ποσοστά κοντά στο 100% στην ανακύκλωση.
Το ζήτημα της καύσης των απορριμμάτων, θα το διαχειριστούν οι διοικήσεις που θα εκλεγούν.
Ήδη έχει παρθεί όμως η απόφαση από τον νυν δήμαρχο και δεν βλέπουμε και ιδιαίτερες διαφωνίες, γιατί υπάρχουν χρήματα από πίσω, υπάρχουν συμφέροντα.
Εκτός από την καύση, τι γίνεται με τα απορρίμματα;
Πρέπει να ανακυκλώνονται. Το πρότυπο για εμάς είναι να παραλαμβάνονται από τον δήμο με το βάρος, αυτό να χρεώνεται στη μερίδα του κάθε δημότη, ο δήμος να καλύπτει τα έξοδα όλης αυτής της διαχείρισης από τις πωλήσεις της ανακύκλωσης, της επανάχρησης, να γίνουν ουσιαστικά τα λεγόμενα «Πράσινα Σημεία». Εν τέλει, εφόσον γίνει σωστά αυτή η διαδικασία, θεωρούμε ότι θα υπάρξει και περίσσευμα το οποίο μπορεί να δίνεται είτε ως μέρισμα στους δημότες για να έχουν το κίνητρο να ανακυκλώνουν και να συμμετέχουν ενεργά, είτε το περίσσευμα αυτό να χρησιμοποιείται για κοινωνικές δραστηριότητες από τον δήμο.
Η Θεσσαλονίκη τι χρειάζεται για να γίνει μια «Πράσινη Πόλη»;
Τα δέντρα είναι πολύ λίγα, είμαστε από τις λιγότερο πράσινες πόλεις της Ευρώπης. Έχουμε θέσει ως πρότυπο την αξιοποίηση της Δ.Ε.Θ, ως δάσους, όπως είναι η πρόταση μας, σε αντιδιαστολή με την πρόταση που πάει να επικρατήσει για κατασκευή ξενοδοχείου στον χώρο, το οποίο θα ξεπεράσει ίσως τον πύργο του ΟΤΕ σε ύψος. Λες και δεν έχουμε άλλα μπετά στην πόλη και μας λείπουν τα ξενοδοχεία.
Εμείς, αν αλλάξει κάτι στην Έκθεση, προτείνουμε να γίνει δάσος. Να ενωθεί η παραλία με το Σέιχ Σου, να γίνουν περιπατητικές διαδρομές, ποδηλατόδρομοι κτλ . Πέρα από τα οφέλη για τη Θεσσαλονίκη, είναι ιδανικό μόλις τελειώνουν τα παλιά τείχη, να έχουμε ένα πράσινο σημείο για όλους τους Θεσσαλονικείς.
Η οικολογία συνδέεται με την οικονομία και στη διοίκηση ενός δήμου;
Σαφέστατα. Άλλωστε είναι μέσα στα προγράμματα των Πρασίνων. Εμείς προτάσσουμε την κοινωνική οικονομία. Είναι λύσεις που δυστυχώς και με τις κυβερνήσεις που έχουμε επιλέξει, δεν προωθούνται. Είναι απαράδεκτο αυτή τη στιγμή οι κοινωνικοί συνεταιρισμοί να θεωρούνται επιχειρήσεις, οιονεί κερδοσκοπικές, όταν δεν μοιράζουν μερίσματα. Θα έπρεπε να αξιοποιούνται τα Ευρωπαϊκά προγράμματα, όπως γίνεται και σε άλλες χώρες για να ενισχυθούν, ενώ σήμερα ακόμα και οι ΚοινΣΕπ αντιμετωπίζονται σαν να είναι φοροδιαφεύγοντες, με τις διατάξεις που διέπουν τη λειτουργία και των άλλων επιχειρήσεων, τη στιγμή που δεν μπορεί κανείς να κερδίσει μέσα από μια ΚοινΣΕπ. Αν κάποιος θέλει να κερδίσει θα κάνει άλλου είδους εταιρεία. Οι ΚοινΣΕπ είναι για να δημιουργήσουν θέσεις απασχόλησης.
Πρέπει να δώσουμε κίνητρα, αντί να παίρνουμε άνεργους με voucher να δουλεύουν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις που έχουν σκοπό το κέρδος και να τους έχουμε σαν εργαζόμενους σε «γαλέρα» με ή άνευ ασφάλιση, να δοθούν αυτά τα χρήματα στους νέους, να συνεργαστούν και να κάνουν ΚοινΣΕπ. Για ένα ή δύο χρόνια, όσο είναι τα προγράμματα που μπορούμε να πάρουμε, να συνεργάζονται 5-10 άνθρωποι και να κάνουν οποιαδήποτε επιχείρηση έχουν στο μυαλό τους, είτε στον τουρισμό, είτε μικρές βιοτεχνίες, μελισσοκομικές, οτιδήποτε..
Η προεκλογική συζήτηση για τον δήμο Θεσσαλονίκης, μπήκε στην ουσία των πραγμάτων και στο τι πραγματικά χρειάζεται η πόλη;
Δεν θα το έλεγα. Εμείς έχουμε πάντως μια ξεκάθαρη άποψη. Τα αιτήματα υπάρχουν, τα θέματα που αφορούν τους πολίτες υπάρχουν.
Θα σας φέρω όμως ένα παράδειγμα. Πήγαμε στο ΤΕΙ, στο τμήμα Τουρισμού και συζητήθηκε το τι τουριστικό πρότυπο θέλουμε για την πόλη μας. Ποιος προβληματίζεται για το τι βλέπει ο τουρίστας, όταν έρχεται εδώ; Δεν θέλει να δει μια πράσινη πόλη; Ή θέλει να δει μια πόλη με μποτιλιαρίσματα, αυτοκίνητα να κορνάρουν και να μην μπορεί κανείς να κινηθεί, να μην μπορεί να πάρει κάποιος ένα ποδήλατο, να κινηθεί με ασφάλεια;
Εμείς θέλουμε μια πόλη, όπως είναι αυτές στη Βόρεια Ευρώπη που έχουν αξιοποιήσει όλα τα διαθέσιμα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα οποία όταν έρχονται εδώ, πηγαίνουν σε διάφορους διαχειριστές που βάζουν το μεγαλύτερο μέρος στην «τσέπη» τους και δεν μένει στο τέλος τίποτα στην κοινωνία. Οι ποδηλατόδρομοι. Έγιναν σε κάποια σημεία και τους «πατάνε» τα αυτοκίνητα που παρκάρουν επάνω τους.
Εάν είχε εφαρμοστεί η πρόταση του Μιχάλη Τρεμόπουλου για μέσο σταθερής τροχιάς στη Θεσσαλονίκη, όταν ήταν σε εξέλιξη ο διάλογος «Μετρό ή Τραμ», πως θα ήταν η πόλη μας σήμερα;
Θα ήταν μια άλλη πόλη. Γιατί πραγματικά, όταν μιλάμε για μέσο σταθερής τροχιάς, το μείζον είναι ότι έχει συνέπεια. Τραμ μέσα στην πόλη, μπορεί να γίνει μέσα σε 1, 1,5 χρόνο, αναλόγως βέβαια της διαθέσιμης χρηματοδότησης, αλλά κάτι τέτοιο είναι εφικτό ακόμη και με δική μας χρηματοδότηση, πέραν των διαθέσιμων ευρωπαϊκών.
Μπορούν να γίνουν συγκεκριμένες γραμμές και να επεκταθεί μετά και σε επόμενες. Μια απλή κυκλική διαδρομή να υπάρχει στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, δηλαδή να ανεβαίνει την Αγγελάκη, να πηγαίνει στην Κασσάνδρου, να κατεβαίνει Διοικητήριο και να κάνει τον κύκλο του ιστορικού κέντρου, δεν θα χρειαζόταν κανένα λεωφορείο μέσα στην πόλη. Θα έφτανε κάποιος με το λεωφορείο μέχρι την Αγγελάκη και από εκεί θα έπαιρνε το τραμ και το λεωφορείο θα γυρνούσε προς το ΙΚΕΑ, ή οπουδήποτε αλλού. Να είναι ένα τραμ κάθε λίγα λεπτά, ούτε να περιμένει ο κόσμος πολύ ώρα, ούτε τίποτα.
Γιατί να χρειαζόμαστε αυτοκίνητα μέσα στην πόλη; Τραμ και ποδήλατα. Η Θεσσαλονίκη γίνεται «περιπατητή», δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει αυτοκίνητο μέσα στο κέντρο. Όταν όμως ο κόσμος έχει συνηθίσει σε αυτό, του λες ότι το αυτοκίνητο δεν είναι απαραίτητο για το κέντρο και τρομάζει. Και έχει και δίκαιο.
Το… προσωπικό «Who is» του Ιωάννη Μανομενίδη:
Ο Ιωάννης Μανομενίδης είναι αλτρουιστής και παίρνει στα σοβαρά την ευθύνη του, να βοηθά τους άλλους και να κάνει το σωστό. Σε αντίθεση με άλλους υποψηφίους που είναι περισσότερο ιδεολόγοι, ο Γιάννης θα βασίσει την ηθική του πυξίδα, σε εδραιωμένες παραδόσεις και νόμους, υπερασπιζόμενος πάντα τους κανόνες. Δεν αντλεί την ηθική του από τη φιλοσοφία ή τον μυστικισμό.
Λατρεύει να εξυπηρετεί τους άλλους και απολαμβάνει κάθε ρόλο που του επιτρέπει να συμμετέχει στη ζωή με κάποιο νόημα και σκοπό, αρκεί να ξέρει ότι τον εκτιμούν για ότι κάνει. Είναι πιστός και αφοσιωμένος φίλος και γονέας. Σέβεται την ιεραρχία και κάνει ό,τι μπορεί για να κρατά τα πράγματα ξεκάθαρα, σταθερά και οργανωμένα για όλους.
Υποστηρικτικός και ανοιχτός, ο Γιάννης κάνει πάντα την παρουσία του αισθητή στις συναντήσεις και τα πάρτι και πάντοτε βρίσκει χρόνο να κουβεντιάσει και να γελάσει με όλους! Ωστόσο η αφοσίωσή του δεν περιορίζεται στο να περιφέρεται στο χώρο και να κουβεντιάζει ανάλαφρα. Ο Γιάννης απολαμβάνει πραγματικά να ακούει για τις σχέσεις και τις δραστηριότητες των φίλων του, να θυμάται μικρές λεπτομέρειες και είναι πάντα έτοιμος να συζητήσει οποιοδήποτε πρόβλημα με ευαισθησία και ζεστασιά. Αν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά ή αν υπάρχει ένταση στο χώρο, θα το αντιληφθεί και θα προσπαθήσει να επαναφέρει την αρμονία και την σταθερότητα στην ομάδα.
Ο Γιάννης καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να οργανώσει τις δραστηριότητές του και τα συναισθήματά του, πληγώνεται εύκολα αν οι ιδέες του απορριφθούν ή οι άλλοι αδιαφορήσουν.
Στην ζωή του είναι υποδειγματικά ολιγαρκής και θεωρεί ότι η ποιότητα ζωή μας εξαρτάται από τις καθημερινές συνήθειες των δημοτών, έτσι φροντίζει να δίνει πάντα το καλό παράδειγμα και να είναι πρότυπο για τους άλλους.
Συμμετέχει στο Ψηφοδέλτιο Οικολογία Αλληλεγγύη, επειδή αναγνωρίζει σε όλα τα μέλη που συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο ότι ακολουθούν στην καθημερινότητά τους την ποιότητα που πρεσβεύουν για το περιβάλλον και την κοινωνία.
