Γεννήθηκε το 1958 και μεγάλωσε στο Περιστέρι Αττικής.
Εγκατέλειψε την Αθήνα από τη 10ετία του ’80 για να εγκατασταθεί από επιλογή στη Θεσσαλονίκη, μαγεμένος τότε από την ποιότητα ζωής στην πόλη, το φοιτητικό της κίνημα και τους κυμπάριδες απλούς ανθρώπους της.
Την εγκατέλειψε το 1987 όταν πήρε το Πτυχίο Βιολογίας του ΑΠΘ. Συμμετείχε ενεργά στο αυτόνομο αριστερό Φοιτητικό κίνημα μέσα από την Οικολογική Κίνηση της Θεσσαλονίκης όπου διαμόρφωσε αρχές, μέτρο, όνειρα και προσδοκίες. Με κρατική υποτροφία ολοκλήρωσε τις διδακτορικές σπουδές στην Φλωρεντία. Στα τέλη του ’90 επέστρεψε ξανά στην Θεσσαλονίκη, την πόλη της νιότης και πατρίδα του, που πλέον είχε αλλάξει ριζικά.
Έζησε έκτοτε σαν μόνιμος κάτοικος στο Δήμου Θερμαϊκού, εργαζόμενος σαν επισκέπτης καθηγητής Βιολογίας με ετήσιες συμβάσεις σε διάφορα περιφερειακά πανεπιστήμια της Βόρειας και κεντρικής Ελλάδας. Είχε ζωντανή συμμετοχή στη ζωή της Οικολογικής Κίνησης Θεσσαλονίκης, όπου μαζί με μια χούφτα φίλων, και πρώτον ανάμεσα σε ίσους τον Μιχάλη Τρεμόπουλο, με υψηλές προσδοκίες και δημιουργική πολιτική δράση πρωτοστάτησαν στην δημιουργία των Οικολόγων Πράσινων. Η συμμετοχή στο Οικολογικό και Αριστερό Κίνημα της Θεσσαλονίκης καθόρισε τον χαρακτήρα και τα ενδιαφέροντά του.
Μαζί με άλλους ενεργούς πολίτες στα μέσα της δεκαετίας του 90 ίδρυσαν την πρωτοβουλία «Πολίτες για τον Θερμαϊκό» και αγωνίστηκαν ανυποχώρητα εναντίον της επέκτασης του αεροδρομίου στη θαλάσσια περιοχή του Θερμαϊκού Κόλπου.
Ο Γιάννης Μαχαίρας είναι παντρεμένος και έχει μια υπέροχη κόρη 22 ετών, φοιτήτρια στη Φλώρινα. Μετά την αποτυχία της καθεστωτικής οικολογίας, υποστηρίζει ένθερμα τους Πράσινους-Αλληλεγγύη, και σταθερά από τη δεκαετία του ’80 τους Ευρωπαίους Πράσινους. Του αρέσουν τα γλέντια και οι παθιασμένες συζητήσεις με αγαπητούς φίλους συνοδεία των αηδονιών. Αισθάνεται ένθερμος θαυμαστής του Επίκουρου και υποστηρικτής του ονείρου του, για δημιουργία κοινοτήτων φίλων λιτής ευημερίας.
“Αισθάνομαι μάχιμος βιολόγος και πεισμένος πλέον ότι αν η επιστήμη δεν αποδεικνύεται ότι έχει κοινωνική ωφέλεια και προσωπική αξιοπρέπεια δεν έχει νόημα ύπαρξης. Μια προσωπική περιπέτεια υγείας με έσπρωξε πρόωρα στην συνταξιοδότηση. Για να γεμίσω με ποιότητα και νόημα και τον βίο μου, τελευταία παρακολουθώ το διετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο του Ρεθύμνου όπου διαμένω προσωρινά. Προσδοκώ την μόνιμη πλέον επιστροφή στη Θεσσαλονίκη και στη γειτονιά μου στον Μπαξέ”.