Ο Μιχάλης Τρεμόπουλος στο ΜηνΌρε του ThePressProject 

Στη ραδιοφωνική συνέντευξη προς την έγκυρη ιστοσελίδα, μιλάει για τα ζητήματα των τοπικών συγκοινωνιών, της κακοδιαχείρισης των κονδυλίων των περασμένων ετών, το νερό, την πρόσβαση και τη διαχείρισή του, την πράσινη πόλη και τη χρηματοδότηση των έργων, αλλά και τα ζητήματα του εθνικισμού και τις πληρωμένες δημοσκοπήσεις.

Διαβάστε την απομαγνητοφώνησή της ή ακούστε την όλη:
https://www.thepressproject.gr/article/141288/M-Tremopoulos-Oikologia–Allileggui-sti-Thessaloniki-me-periballontiki-atzenta

 

 

Το Μακεδονικό τυγχάνει ακόμα υπερπροβολής από συγκεκριμένους υποψήφιους, όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά εκεί είναι έτσι, μεγενθυμένο. Λαμβάνει όντως, τόσο μεγάλη έκταση στην ατζέντα;

Όχι. Φαινόταν πριν από τρεις μήνες ή και περισσότερους πολύ πιο έντονα. Νομίζω όμως, ότι δεν κατάφεραν κάποιοι που σηκώνουν ψηλά τις σημαίες ή φοράνε χλαμύδες κ.τ.λ. να το βάλουν μέσα στην προεκλογική συζήτηση, ως κύρια ατζέντα. Κάποιοι δεν έχουν καν πρόγραμμα και κατεβαίνουν με συνθήματα, ως συνήθως, αλλά τώρα  για ένα λόγο παραπάνω, βασιζόντουσαν σε αυτό το ζήτημα. Κάποιοι θα τσιμπήσουν ψήφους, μέσα από τα δίκτυα, που έχουν δημιουργήσει. Αλλά να είναι κυρίαρχο θέμα στην προεκλογική ατζέντα, όχι.

Δηλαδή, δεν υπάρχουν κάποιοι, που έχουν ευνοηθεί κυρίως; Ο κύριος Ταχιάος, που είναι με τη Νέα Δημοκρατία, είχε παίξει, με τη σημαία, που είχε σηκώσει. Και φαίνεται τώρα, ως αδιαφιλονίκητο φαβορί δεν ξέρω, αλλά δίνεται στις δημοσκοπήσεις, ως μεγάλο φαβορί…

Ναι. Κοιτάξτε, οι δημοσκοπήσεις είναι άλλη μια πονεμένη ιστορία. Όταν μίλησα για ισχυρούς του χρήματος, λέω, ότι ναι, αγοράζονται δημοσκοπήσεις. Το λέω ξεκάθαρα, μετά λόγου γνώσεως, και όντας άνθρωπος που έχει ζήσει 20 χρόνια από τη δημοσιογραφία. Και έχοντας συζητήσει και με δημοσκόπους. Υπάρχουν κάποιοι υποψήφιοι, οι οποίοι αγοράζουνε κανονικότατα τις δημοσκοπήσεις, με τεράστιες αποκλίσεις. Επομένως δε μπορεί κανείς να μιλήσει αξιόπιστα. Διότι οι δημοσκοπήσεις σε ένα κεντρικό επίπεδο, μπορεί να πειράξουν τα ποσοστά, έχουν να κάνουν μόνο με την αξιοπιστία τους, το πόσο θα τα πειράξουν δηλαδή. Αλλά τουλάχιστον, υπάρχει ένας έλεγχος εσωτερικός, μεταξύ των εταιρειών ερευνών και δημοσκοπήσεων, ούτως ώστε να εξασφαλίζεται με τσεκάρισμα, ότι όντως γίνονται τηλέφωνα.

Στις Περιφερειακές και τις Δημοτικές εκλογές, και αυτό ψάξτε το με τη συνέπεια και το βάθος που διακρίνεται στη δουλειά σας, ότι δεν υπάρχει σε περιφερειακό επίπεδο και δημοτικό, εκείνη η δέσμευση που υπάρχει στο κεντρικό επίπεδο. Μπορεί δηλαδή, κανείς, να παρουσιάσει δημοσκόπηση χωρίς καν να έχει κάνει τα τηλέφωνα.

Χωρίς ταυτότητα ουσιαστικά… Πολύ καθαρό αυτό που λέτε και το κρατάμε εμείς. Εσείς από την άλλη, προσπαθείτε να πολιτευτείτε με έναν τρόπο, που το έχουμε δει και από τα προηγούμενα χρόνια, από τη στάση σας. Φέρνετε στην συζήτηση, το ζήτημα του νερού, που είναι πάρα πολύ σημαντικό, τις συγκοινωνίες, μια πονεμένη ιστορία, για τη Θεσσαλονίκη, την αγορά παραγωγών βιολογικών προϊόντων, πράγματα που ανοίγουν συζητήσεις, έτσι;

Ναι, ανοίγουν. Βεβαίως και οι 54 οργανώσεις και φορείς της πόλης, που έχουν συγκροτήσει ένα μέτωπο, μια πρωτοβουλία, για την συνεργατική διαχείριση του νερού, εμφανίστηκαν, ζήτησαν από τους υποψήφιους να τοποθετηθούν πώς βλέπουν την πρόταση που ξεκίνησε από τον φορέα  «Κίνηση 136», όπου η ιδέα ήταν, που φυσικά λέμε ούτε 1% της εταιρείας ύδρευσης-αποχέτευσης σε ιδιώτες, αλλά επιπλέον, για να μην εξαρτιόμαστε από τις διαθέσεις και τις δεσμεύσεις των κεντρικών κυβερνήσεων και των τοπικών αρχόντων, να προχωρήσουμε σε μία συνεργατική λύση. Η «Κίνηση 136» αυτό φαίνεται να υποστηρίζει, ότι με 136 ευρώ, κάθε νοικοκυριό, κάθε ρολόι, θα μπορούσε να πάρει τον έλεγχο της ΕΥΑΘ στα χέρια της. Και αυτό το μοντέλο, έχει υπάρξει στο εξωτερικό, σε άλλες πόλεις, και είναι η απάντηση από τη μια μεριά, σ’ αυτούς που θέλουν να το πουλήσουν στους ιδιώτες, και από την άλλη, σ’ αυτούς, οι οποίοι λένε, ότι πρέπει να είναι κρατικό το νερό. Ήδη όμως, ολόκληρη η εταιρεία Ύδρευσης-Αποχέτευσης είναι στο ΤΑΙΠΕΔ και ήδη το 25% ανήκει σε ιδιώτες. Θα πουλούσαν το άλλο 24% και δεν προχώρησε τελικά αυτή η διαδικασία. Όμως, αυτό δε σημαίνει, ότι αύριο, ανάλογα με τις διαθέσεις των δανειστών ή της κυβέρνησης, δεν θα το πουλήσουν.

Γι’ αυτό η μόνη λύση είναι να περάσει στα χέρια των πολιτών συνεργατικά. Οι πολίτες, αυτοδιαχειριζόμενοι τοπικούς συνεταιρισμούς, που θα αποτελέσουν και μία ένωση συνολικά και όλοι μαζί, σε συνεργασία με τους εργαζόμενους, τους πολίτες, τους συνταξιούχους εργαζόμενους, που επίσης έχουν διάθεση να συνεχίσουν να προσφέρουν -τα ‘χουμε ψάξει όλα αυτά- και ναι είναι απολύτως ρεαλιστική πρόταση.

Ανεξαρτήτως εκλογικής προτίμησης, νιώθετε ότι υπάρχει τέτοιο έντονο ενδιαφέρον από τους πολίτες; Δηλαδή, εάν με κάποιο τρόπο, είτε περιφερειακά είτε σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης -αυτή τη στιγμή είναι στο ΤΑΙΠΕΔ- αλλά υπάρχει ενδιαφέρον του κόσμου, να μπορέσει να περπατήσει μια τέτοια πρόταση;

Εδώ στη Θεσσαλονίκη έχουμε ένα ιστορικό δημοψήφισμα, πριν από πέντε χρόνια, το οποίο έβγαλε κατά 98%, ένα τεράστιο ΟΧΙ στην ιδιωτικοποίηση. Αυτό ήρθε, ως αποτέλεσμα, με την κινητοποίηση 2000 περίπου εθελοντών, σε συνεργασία πάντα με την Αυτοδιοίκηση. Δεν μπορεί οι Δήμοι να μην είναι μέσα σε τέτοιες μεγάλες προσπάθειες. Το όχι λοιπόν το έχουμε πει. Εμείς θέλουμε να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Δεν σημαίνει, ότι η πρόταση αυτή περνάει εύκολα. Αλλά ήδη βρισκόμαστε σε μια πολύ καλή διαδικασία. Έχουμε ορίσει μία κοινή επιτροπή με την ΠΕΔ, την Περιφερειακή  Ένωση Δήμων κεντρικής Μακεδονίας. Έχει περάσει ήδη από κάποια δημοτικά συμβούλια αυτή η πρόταση.

Και ελπίζουμε, αμέσως μόλις κάτσει η σκόνη από το αποτέλεσμα των δημοτικών εκλογών, και με τα νέα δημοτικά συμβούλια, ναι, μπορούμε να το προχωρήσουμε. Παρ’ όλο που υπάρχουν φυσικά και άλλες γνώμες, από χώρους πολιτικούς, οι οποίοι τα θέλουν όλα στο κράτος.

Η υπάρχουσα κυβέρνηση έχει κάνει λόγο για όργιο σπατάλης, που γινόταν στον ΟΑΣΘ τις περασμένες δεκαετίες. Και λέει, ότι αυτή τη στιγμή κάνει βήματα, κάνει πράγματα, έτσι ώστε να υπάρχουνε συγκοινωνίες που να είναι για τον πολίτη, να είναι χρηστικές, να είναι σύγχρονες. Πώς το βλέπετε εσείς αυτό και τι πιστεύετε ότι ισχύει πράγματι;

Κοιτάξτε, το κυκλοφοριακό ήταν στο κέντρο των δραστηριοτήτων του οικολογικού χώρου στην Θεσσαλονίκη. Ήδη από την ίδρυση της οικολογικής κίνησης της Θεσσαλονίκης, το 1982. Και εδώ έγινε η πρώτη ποδηλατοπορεία Πανελλαδικά, την 1 Ιουλίου του 1983, με αίτημα: “κυκλοφορία για όλους”. Δηλαδή, να μπορούν να κυκλοφορούν οι άνθρωποι και τα αγαθά τους. Και όχι μόνο το αυτοκίνητο το ιδιωτικό.

Μιλάγαμε για συλλογικά μέσα μεταφοράς, που το εξειδικεύσαμε ακόμη περισσότερο και κάναμε ειδική καμπάνια, εμείς μετά, γιατί η τότε διοίκηση του δήμου το 1986, με τον Υπουργό της Νέας Δημοκρατίας, τον Σωτήρη Κούβελα, πήρε την πλειοψηφία, και επέβαλε τη λύση του υπόγειου μετρό, παρ’ όλο που το περιόριζε στα όρια του δήμου Θεσσαλονίκης, και εγκλώβισε την πόλη, γιατί οι επόμενες κυβερνήσεις είτε ΠΑΣΟΚ είτε άλλες έγιναν συνένοχες αυτής της επιλογής, την ώρα που θα μπορούσαμε να είχαμε επιλέξει ένα επιφανειακό μέσο σταθερής τροχιάς, όπως το τραμ. Το τραμ, λέγαμε τότε, ότι θα μπορούσε να γίνει μέσα σε ενάμιση χρόνο, ένα πλήρες δίκτυο, επιφανειακό, αυτό δείχνει η διεθνής εμπειρία, και με το ένα δέκατο των χρημάτων.  Αποδείχθηκε, ότι στο δεύτερο διαψευσθήκαμε.

Ξοδεύτηκαν από το 1987 που ξεκίνησε, δήθεν θα γινότανε με χρήματα του δημοτικού ραδιοφώνου ΕΦΕΜ 100, και εγκλώβισε και την πόλη μια απέραντη λαμαρινούπολη και να μην έχει κανένα άλλο μέσο σταθερής τροχιάς. Για μετρήστε. Από το 1987 μέχρι σήμερα, πόσα χρόνια είναι; Πόσες δεκαετίες, καλύτερα; 32 χρόνια. Βλέπουμε λοιπόν, ότι υπάρχει μία ολιγωρία και ένα αδιέξοδο κυκλοφοριακό. Δεν μπόρεσε ο ΟΑΣΘ, ούτε να καλύψει το κενό, πολύ περισσότερο, όταν τελείωνε η σύμβασή τους, η προκλητική και σκανδαλώδης σύμβαση, που δημιουργήθηκε πάνω στα αποκαΐδια του τραμ το 1957, που το είχε ξηλώσει ο τότε πρωθυπουργός, Κωνσταντίνος Καραμανλής, και είχαν εξασφαλίσει οι μέτοχοι και οι υποστηρικτές του, ότι θα έχουνε εισόδημα, θα έχουν δηλαδή κέρδος, ανεξάρτητα από τα έσοδα ή τις ζημιές που θα έχει ο ΟΑΣΘ. Αυτό το βιολί κράτησε τόσες δεκαετίες. Και ήρθε το τέλος παιδιά. Τέλειωσε η σύμβαση. Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν, έπρεπε να το λύσει.  Ή θα ξανα-ανανέωνε τη σύμβαση, που δεν ήταν δυνατόν, ή θα προχωρούσε σ’ αυτό που έκανε. Εμείς λέμε, ότι και ο δήμος και η Αυτοδιοίκηση γενικότερα, θα πρέπει να είναι μέσα, και να έχουν λόγο. Και όχι ένα πρόσωπο απλώς διακοσμητικό όπως του χρυσού. Και γι’ αυτό ξέροντας οι μέτοχοι ότι έρχεται το τέλος, άφησαν τα λεωφορεία να απαξιωθούν, και τελικά, σήμερα έχουμε ένα τέτοιο μεγάλο πρόβλημα στην κυκλοφορία, που είναι σαν να παραβλέπουμε από ανοιχτές πόρτες από μια κουβέντα παραπάνω. Λέει η κυβέρνηση ότι έχει κάνει παραγγελίες, και θα έρθουν καινούρια λεωφορεία. Εμείς λέμε, ότι έπρεπε να είναι mini buss, ηλεκτροκίνητα, να αντιμετωπίσουμε και την κλιματική αλλαγή, που είναι ένα τεράστιο πρόβλημα, μέσα στην πόλη. Να κάνουμε μικρές κυκλικές διαδρομές και όχι να περνάνε από την Εγνατία, 32 λεωφορειακές γραμμές, και φυσικά το αμέσως επόμενο ερώτημα που θα μου κάνετε -σας προλαβαίνω- είναι το μετρό. Τι θα γίνει με το μετρό.

Το μετρό λοιπόν αυτό, λένε ότι κάνανε μια στάση, φέρανε και κάποιους συρμούς, δεν πρόκειται να λειτουργήσει άμεσα -προεκλογικά είναι όλα αυτά- αλλά εν πάση περιπτώσει, είμαστε κοντά. Έστω το 2022 θα λειτουργήσει. Θα πρέπει να εξοπλιστούν όλες οι λεωφορειακές γραμμές με μικρά ηλεκτροκίνητα λεωφορεία, και ταυτόχρονα, λέμε εμείς, να γίνει συμπληρωματικά και γραμμή τραμ, η οποία να ενώνει το ΚΤΕΛ Μακεδονίας στα δυτικά, να περνάει από την παραλία, και να τέμνει τη γραμμή του μετρό, που είναι ευθεία γραμμή και έχει μεγάλες ταχύτητες, να εξυπηρετεί, την Τούμπα, τη Χαριλάου, την Καλαμαριά, περιοχές, δηλαδή, οι οποίες δεν καλύπτονται από το μετρό. Συνδυασμένες μεταφορές. Και ταυτόχρονα και μία ακόμη πρόταση, να μπορεί να αναπτυχθεί ο προαστιακός σιδηρόδρομος και να ενισχύσει την αποκέντρωση της πόλης. Μιλάμε για μία γραμμή, που να πηγαίνει προς το Αεροδρόμιο Μηχανιώνα, και Χαλκιδική. Από την άλλη μεριά, στα πλαίσια της σιδηροδρομικής Εγνατίας, να πηγαίνει προς Σταυρό, Ολυμπιάδα, και σε όλη την κεντρική Μακεδονία. Γιατί έτσι η πόλη, αποκεντρώνεται. Άνθρωποι που θέλουν να έχουν μία επαφή με τη φύση, να μπορούν να έχουν ευκολία πρόσβασης στο κέντρο, χωρίς να φέρουν το αυτοκίνητό τους, χωρίς να καθυστερούν. Γιατί πάνω απ’ όλα, δεν έχει σημασία αν θα φτάσεις κάπου σε τριάντα ή σε σαράντα λεπτά τόσο, αλλά σημασία έχει να είσαι ακριβής. Διότι, αν πας κάπου, αν έχεις μια συνέντευξη, όπως τώρα και πας μισή ώρα αργότερα, καταλαβαίνεις ότι δεν είναι μετακίνηση, αυτό είναι μια περιπέτεια. Πάνω απ’ όλα, λοιπόν, αυτό το προσφέρουνε οι γραμμές. Το μέλλον δηλαδή, στις συγκοινωνίες, έρχεται πάνω σε ράγες. Το τραμ μέσα στην πόλη το μετρό στα μεγάλα σύνολα, αλλά και έξω από την πόλη, ο περιφερειακός σιδηρόδρομος και τα τρένα μεγάλων ταχυτήτων.

Υπάρχουν όμως τα κονδύλια, κύριε Τρεμόπουλε, για να γίνουν όλα αυτά; Γιατί θα πει κάποιος, όπως λέει και η σημερινή κυβέρνηση, με ό,τι έχουμε στα χέρια μας, πολεμάμε. 

Ναι. Αν υπάρχουν λεφτά, ρωτάτε; Προφανώς, θα πω κι εγώ ξανά, έτσι προκλητικά, λεφτά υπάρχουν.

Υπάρχουν και πολλές μαύρες τρύπες εκεί πάνω στη Θεσσαλονίκη, που χάνονται τα λεφτά, έχουμε δει.

Το λέω αυτό, με την έννοια ότι πρώτον, υπάρχουν λεφτά αλλά σε λάθος τσέπες, και ήδη ξέρουμε τι έχει γίνει με τις offsor εταιρίες κ.τ.λ. και φάνηκε μόνο η κορυφή του παγόβουνου με κάποιους, οι οποίοι δικάστηκαν και μπήκαν φυλακή, και συμπτωματικά, μέχρι τώρα, από τη Θεσσαλονίκη έχουμε δύο δεσπόζοντα πρόσωπα, και τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαγεωργόπουλο, και ετοιμάζεται και άλλος, από το Σεπτέμβριο όμως, θα περιμένετε.

Έχετε πληροφορίες; 

Όχι πληροφορίες. Μιλάω σαφέστατα, για το καθεστώς, το οποίο ξηλώσαμε στην Νομαρχία και την Περιφέρεια, το καθεστώς Ψωμιάδη, το οποίο είχε δίκη για τα περιβόητα σαρανταπεντάρια, κατάτμηση έργων, 465 έργα των 45,000 ευρώ, τα οποία πήγαν επιλεκτικά σε κάποιους, με μαϊμού συμβάσεις για έργα που ποτέ δεν έγιναν. Δεν εμφανίστηκαν αυτοί που υπέγραφαν και εισέπρατταν. Λοιπόν, αυτό θα δικαζότανε τον Ιανουάριο. Και αναβλήθηκε ως πρωτοείσακτη, για το Σεπτέμβριο. Γι’ αυτό μιλάω. Θα υπάρξουν εξελίξεις. Γι’ αυτό, λοιπόν, λέμε όκευ, υπάρχουν κάποια χρήματα, που πήγανε σε λάθος τσέπες. Αλλά δεν είναι αυτό, το οποίο κυρίως υπονοώ. Υπονοώ, ότι υπάρχουν χρηματοδοτικά εργαλεία. Με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή και του αντιπροέδρου της επιτροπής Περιφερειακής Ανάπτυξης, είχα τη δυνατότητα, να προσεγγίσω αυτά τα εργαλεία. Έχω βγάλει ένα βιβλίο, το οποίο  είναι και copyleft στο ίντερνετ, θέλει φυσικά εκσυγχρονισμό, και ήδη από το 2010, που το έβγαλα και έκανα και επανέκδοση, ήδη βλέπω, ότι τώρα ακολούθησε η ευρωπαϊκή επιτροπή, μετά από τόσα χρόνια, και έβγαλε και αυτή ένα στην ίδια κατεύθυνση. Όποιος θέλει λοιπόν, όποιος δήμος ή περιφέρεια ενδιαφέρεται, υπάρχουν τα εργαλεία διαθέσιμα, και χρηματοδοτούν και μεγάλα ποσοστά των έργων, με καλά παραδείγματα, που υπάρχουν σε ολόκληρη την Ευρώπη, και οφείλουμε να τα φέρουμε και στη Θεσσαλονίκη, όπως και σε κάθε πόλη. Γι’ αυτό και λέω, ότι λεφτά υπάρχουν. Απλώς έχουνε μάθει, οι διάφοροι της Αυτοδιοίκησης, σε ιδιοτελείς προσεγγίσεις, πέρα απ’ αυτούς που λέω, δεν μπορούν, δεν δύνανται, δε γνωρίζουν. Υπάρχουν άλλοι που γνωρίζουν, αλλά τα αποφεύγουν, γιατί σου λέει, τώρα, ξύπνησαν οι κουτόφραγκοι, μας ελέγχουνε, και δεν μπορούμε να κάνουμε έτσι τα πράγματα, ούτως ώστε να μείνει και κάτι σε μας. Γι’ αυτό και αποφεύγουν αυτούς τους ελέγχους. Όμως, αυτό πρέπει να πάρει τέλος. Πρέπει να μπορούμε να είμαστε και ως Αυτοδιοίκηση, δελφίνια των ανοικτών θαλασσών, και όχι χρυσόψαρα στη γυάλα, που στο τέλος μπορεί και να πεθάνουμε από τις ενέργειές τους.

Μία τελευταία ερώτηση και απάντηση, για τη μη συμμετοχή της Χρυσής Αυγής στις επερχόμενες εκλογές…

Ήμουνα εκείνος ο ευρωβουλευτής, που το είχε θέσει το ζήτημα της απαγόρευσης της Χρυσής Αυγής, ήδη από το 2009. Όταν ακόμη ήταν στο 0,2% και όχι όταν εδραιώθηκε στο πολιτικό σύστημα, αντικαθιστώντας το ΛΑΟΣ, το οποίο ενσωματώθηκε στις μνημονιακές πολιτικές. Αυτό ήταν το έδαφος, πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε ξαφνικά η Χρυσή Αυγή, πέρα από το ότι ήταν μια ναζιστική ομάδα, γνωστή για τις θέσεις και την βίαιη δράση της. Αυτό όμως δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει το πολιτικό σύστημα, και έτσι είχαμε άλλη μία αρνητική πρωτοπορία σε ένα ευρωπαϊκό επίπεδο. Ένα ναζιστικό κόμμα, και όχι απλώς ακροδεξιό, ή εθνολαϊκιστικό, να έχει μία τέτοια δυναμική παρουσία, μέσα στη βουλή. Αυτό δηλαδή, το οποίο και εχθρεύονται. Και γι’ αυτό ο αρχηγός τους έλεγε ότι ακονίζουνε τα μαχαίρια στα πεζοδρόμια, θυμίζοντας άλλες εποχές βίας και αίματος. Όταν αυτοί λένε στο καταστατικό τους, ότι είναι τα παιδιά αυτών που νικήθηκαν, είναι σαν να λέγανε για την αριστερά που νικήθηκε στον εμφύλιο. Ε, αυτοί εννοούνε, αυτοί που χάσανε στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Έτσι λοιπόν, είναι οι αρνητές του δημοκρατικού πλαισίου. Και γι’ αυτό, πολύ σωστά, βρίσκονται σε δίκη, η οποία παρακράτησε, αλλά συμμετείχανε στις δημοτικές εκλογές, με άλλους τίτλους και λοιπά. Απλώς δόθηκε η δυνατότητα, κάποιοι να ψάχνουν σενάρια συνωμοσίας, για να στηρίξουν άλλον υποψήφιο, με έμμεσο τρόπο, αλλά νομίζω, ότι ήταν ένα ατύχημα, το οποίο απλώς θα εμποδίσει τη Χρυσή Αυγή να είναι μέσα στο δημοτικό συμβούλιο. Μία σημείωση όμως. Έτσι όπως έχει γονατίσει η Χρυσή Αυγή, δεν σημαίνει ότι έχει σταματήσει να υπάρχει το πρόβλημα του εθνικισμού. Έχουν διασπαρεί, σαν καρκίνος, οι απόψεις της. Υπάρχει πια μία άρρωστη κοινωνική παθολογία, η οποία και μπορεί να εκφραστεί με τον ίδιο ακραίο τρόπο, ίσως χωρίς να χρησιμοποιούν βία, αλλά στο λόγο, κινούνται στα ίδια επίπεδα, από πολλά άλλα σχήματα και πρόσωπα. Και αυτό είναι μια αρνητική εξέλιξη της τελευταίας περιόδου. Και σ’ αυτό έχει ευθύνη και η κυβέρνηση, που άφησε να διογκωθεί το ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, με τρόπο που απλώς ήθελε να φέρει σε αδιέξοδο τη Νέα Δημοκρατία προσπαθώντας να τη διασπάσει, αλλά τελικά, αυτό που πέτυχε, είναι να την σπρώξει προς πιο συντηρητικές και ακραίες θέσεις και μ’ αυτό τον τρόπο, να δηλητηριαστεί η κοινωνική συνείδηση. Κυρίως οι νεότερες γενιές, οι οποίες δεν είχαν μεγαλώσει στην προηγούμενη κατάσταση, της εθνικιστικής ρητορείας. Αυτό είναι μία από τις αρνητικές εξελίξεις, και ελπίζω ν’ αντιμετωπιστεί στη συνέχεια, με πιο ρεαλιστικό τρόπο, επ’ ωφελεία της πόλεως και της χώρας.